FOAM museum 

In het kader van CKV zijn wijnaar het FOAM museum geweest. Ik wist niet wat ik kon verwachten, waarschijnlijk het kijken naar foto technieken en foto’s die viral zijn gehaan. Een deel hiervan klopt. Ik moest half 10 verzamelen. Zelf maak niet zoveel foto’s, soms een selfietje hier en soms een selfietje daar en dat is het dan ook. Ik ben er nog nooit geweest en heb er ook nog nooit van gehoord. 

Eerst kregen we een speech over wat de plannen waren van de ochtend. Het ging als volgt: We kregen van een kenner informatie over een paar foto’s. Hij was wist zeker waar hij over praatte alleen had geen ervaring met kinderen. Ik heb meegekregen dat vooral licht, stand van camera en het onderwerp. Als je deze drie punten onder de knie hebt lan je een mooie foto maken.

Hierna gingen we naar zolder om met deze tips zelf een mooi foto portret te maken. We hadden een andere “lerares” die goed om kon gaan met kinderen. Hierdoor werkten we goed en hebben we een paar hele mooie foto’s presenteren. De FOAM had zelf draagbare lichten en een pik zwarte donkere kamer, waar we speciale foto’s door konden maken. Dat hadden we zeker gedaan. Een van ons zat in de donkere kaner de ander zorgde voor het licht vanaf de linker kant wat voor een duister geheimzinne foto zorgde. De focus lag alleen op de linker kan van het gezicht.

We zijn het erover eens dat het een leuker dan gemiddeld museum was en dat we zeker iets hebben gehad aan de tips van de ervaren leraren. Alleen om te zeggen van we gaan hier onze hobbys van maken...nee, niet speciaal genoeg.


Quinten
CKV Amsterdams Lyceum

 

 

 

 

 

 

Ons lieve heer op zolder

In het kader van ckv zijn wij naar ons lieve heer op zolder geweest in de stad. We verzamelden om 1 uur. Ik had geen idee wat ik kon verwachten van tevoren. We splitsten ons op in twee groepen, de ene groep ging eerst naar binnen en de andere groep ging dan naar de oude kerk. Ik zat in de groep die eerst bij ons lieve heer op zolder naar binnen ging en het was allemaal beste klein bij de ingang waar jij je jas ophangt etc.
We begonnen met een kamer binnen te gaan waar veel schilderijen hingen en alles symmetrisch was in de kamers. Er zat zelfs een nep deur links als de echte deur rechts zat. En dan hing er bijvoorbeeld een groot schilderij in het midden en aan beide kanten een even groot schilderij. Als de vloer een bepaald patroon had, dan was dat ook bij het dak hetzelfde patroon. Nadat we nog een paar kamers hadden bezocht zijn we naar boven gegaan om naar de kerk die daar zat te bezoeken. Eerst dacht ik dat die daar zat omdat Nederland protestants was en mensen niet wilde dat er mensen katholiek  waren dus dat de kerk een soort van verstopt zat en dat de protestanten niet mochten weten dat de kerk er was. maar dat mochten ze blijkbaar wel, want  ze wilde alleen niet dat de katholieken hun religie in het openbaar lieten zien. Je kon de kerk daarom ook niet vanaf buiten zien, omdat het leek als een normaal huis. In de kerk kon je op de stoelen zitten die in het midden waren gezet. Aan de zijkanten had je zitbanken waar de heren altijd zaten. Als je minder geld betaalde mocht je op het balkon boven staan. Toen we naar de kerk waren geweest gingen we naar de oude kerk dat was dichtbij ons lieve heer op zolder, daar zijn we even naar binnen gegaan. Ze vertelde dat als je veel geld had lag je binnen maar na een tijdje werd je lichaam alsnog verwijdert zodat er nieuwe lichamen in konden, tenzij de familie betaalde. Ze vertelde over de beeldenstorm dat je daar nog afdrukken van zag aan de muur en de glazen die kapot waren gemaakt in die tijd. We waren uiteindelijk eerder klaar dan verwacht. 
Ik vond het best leuk om te horen over hoe Amsterdam vroeger was. De oude kerk was ook interessant alleen vond ik dat de ruimte slecht gebruikt werd. 
Quinten Kardol

 

The Idol

Als laatste activiteit in de activiteitenweek zijn we naar bioscoop 'Rialto' gegaan. Ik had nog geen idee wat voor film we zouden gaan kijken. Toen ik hoorde dat het over het porgrama 'Idols' ging verwachte ik er niet veel van. Ik was verrast toen het toen het verhaal zich in de Gazastrook afspeelde. De film gaat over het waargebeurde verhaal van Mohammed Assaf die opgroeide in een onrustig gebied in Palestina. Als kind vormde hij een bandje met zijn zusje en zijn beste vrienden, ze spelen op emmers en rammelen met bellen, dit klonk nergens naar. Ze wilden steeds beter worden in muziek maken en investeren in goede instrumenten. Het zusje van Mohammed; 'Nour', blijkt te lijden aan een ernstige ziekte en moet vaak naar het ziekenhuis. Wat Nour Mohammed duidelijk heeft gemaakt voor ze stierf is dat hij door moet gaan met zingen.

Het verhaal wordt weer opgepakt wanneer Mohammed volwassen is en in een taxi rijdt. Zijn zangcarrière heeft hij niet doorgezet maar hij is full-time taxichauffeur geworden. Pas wanneer hij van een meisje hoort dat hij zo goed kan zingen beslist hij mee te doen aan Arab Idol; de Arabische versie van de talentenshow 'The Idol'. De film bevat veel grappige elementen,  maar ook veel zielige. 

quinten kardol

 

het stedelijk museum

In het kader van ckv zijn we op dinsdag middag naar het stedelijk museum gegaan voor de 'Tinguely' rondleiding.

Jean Tanguely leefde in de tijd van de hervorming en industrialisatie. Hij maakte bewegende, geluidmakende zelfdestructieve beelden en sculpturen. Ze hebben niet echt een functie. We begonnen met een tekenopdracht die we moesten maken nadat we een geluid hoorde. Het geluid klonk een beetje als een machine op een industrie terrein die een heipaal in de grond sloeg. Dit was een vrij abstracte oefening maar wel leuk. Hierna gingen we een rondje maken door het museum. We zagen een houten huis en een milieu vriendelijke telefoon. Hierna gingen we naar de beelden van Tinguely kijken. Sommige hadden een knop waar je op moest drukken zodat het beeld ging bewegen. Zodra ze bewogen draaide het scharnier de compositie zodat het een beetje verandert verder gebeurde er bij het bewegen niet veel. Toen moesten we een beeld met bewegende elementen namaken, op een blad met plastic vormen waar gaten in zaten zodat je ze met een pin in het blad kon zetten. Zo konden die vormen bewegen.

 

 

Paleis op de dam

In kader van ckv zijn wij op donderdag middag naar het paleis op de dam geweest. Meteen toen we binnen liepen waren we onder de indruk van het grote marmer en het de ruimtelijkheid in de hele zaal. Ik had namelijk nooit verwacht dat het van binnen zo mooi was. Het was erg mooi.

Boven de ingang was een enorm marmeren beeld van de bescherm vrouw van Amsterdam. Dit is interessant want het is een vrouw en ze stond voor iets wat best bijzonder was in die tijd.

“ze verbeeld het verlangen naar rechtvaardig Amsterdam, want hebzucht en afgunst, karaktereigenschappen van dieven en moordenaars worden hier niet getolereerd.’

Tegenover de vrouw is Atlas afgebeeld die het universum op zijn schouders draagt. Dit beeld symboliseert vrede en macht van de handelsstad Amsterdam. In de inkomsthal zijn op de vloer een van de eerste wereldkaarten ook te zien.

Als je om de grote zaal loopt zijn er kleine kamers die voor verschillende dingen dienden. Met bijv. De kamer waar je faillissement kwam ondertekenen, met een bijpassend marmeren beeld boven de deur die dit symboliseerde. In elke hoek van het paleis zijn 2 marmeren goden afgebeeld. Bijv. Venus en Mars.

Toen we verder liepen kwamen we in de meest angstaanjagende kamer van het hele paleis. De kamer waar de wet overtreders werden veroordeeld. Vaak ook voor het hele damplein omdat de mensen recht naar binnen konden kijken.  Er zijn drie verhalen afgebeeld in marmer in deze zaal.

Eentje daarvan is Brutus die opdracht moest geven op zijn zoons te onthoofden omdat ze hoogverraad hadden gepleegd. Deze scene staat symbool voor gerechtigheid die de Amsterdamse rechters moesten bezitten. Degene die straf moet krijgen moet die straf ook uitzitten ook al is hij bekend voor de rechters.

We vonden het bijzonder om hier te omdat we hier als echte Amsterdammers nooit geweest zijn. We hadden niet verwacht dat het zo mooi zou zijn van binnen. Omdat we de buitenkant al zo vaak hebben gezien en die  niet meer indruk wekkend is voor ons.

 

 

''de rest heeft roman moeten maken''